Przez chwilę każda z nas chciałaby poczuć się normalnie i zwyczajnie. Od czasu do czasu kupić to, co powszechnie dostępne. Wpaść na kawę i lody. Pójść do restauracji, zamówić (a nie piec) ciastko. Po prostu pobyć, celebrować wspólny czas, a nie stać „w garach”. Nie nosić toreb, choć nasze są cudne wypakowanych po brzegi jedzeniem, na każdą ewentualność. W tym wszystkim trzeba jednak znaleźć siłę, bo to nie nam jest najtrudniej. To nie my słyszymy, “tego nie możesz, bo zawiera mleko, jajko, orzechy etc.” , “zrobimy w domu, będzie na pewno smaczne”. To nie my mamy inną drogę, która tak naprawdę dopiero się zaczyna… a naszą rolą w tej inności jest oswajanie tego, co niezwyczajne i budowanie poczucia wartości naszych małych alergików.
